“Piszę ten post, żeby dodać otuchy osobom, które przechodzą trudny detoks i na tym etapie nie widzą jeszcze światełka w tunelu, a także po to, by przypomnieć samej sobie, jak daleko już zaszłam — bo mam tendencję do łatwego zniechęcania się. O tej porze w zeszłym roku byłam na diecie w pełni surowej, po 6 latach zmagania się z egzemą i stosowaniem sterydów. Detoks był bardzo intensywny i trwał około 5–6 miesięcy. Typowe objawy — sącząca się wysypka od stóp do głów, swędzenie, problemy ze snem, budzenie się przyklejoną do pościeli. Moja rodzina zaczęła się poważnie o mnie martwić i w końcu wysłali mnie do lekarza, który znów przepisał mi sterydy i dietę ubogą w związki chemiczne (salicylany, aminy itp.). Byłam już zmęczona walką, więc się poddałam i po prostu to przyjęłam. Dieta była okropna — taka mdła i restrykcyjna, że zaczęłam z powrotem wprowadzać produkty odzwierzęce. Przez to czułam się ospała, ciężka, zaczęłam przybierać na wadze, co pogorszyło mój stan psychiczny. A kiedy znowu próbowałam odstawić sterydy, zorientowałam się, że moja skóra wcale się nie poprawiła i czułam się fatalnie. I wtedy, zupełnie niespodziewanie, Ullenka napisała do mnie około 2 miesiące temu, odpowiadając na wiadomość, którą wysłałam jej rok wcześniej i która gdzieś się zawieruszyła. Zapytała, jak się mam. Od tamtej pory wróciłam do diety surowej, ale tym razem zaczęłam łagodnie — przez dwa tygodnie jadłam gotowane na parze warzywa, sałatki i wyeliminowałam słodkie owoce. To bardzo mi pomogło! Minęło jakieś 6 tygodni i znów jem owoce, a moja skóra z dnia na dzień wygląda coraz lepiej! Wiem, że przede mną jeszcze kilka miesięcy łagodnych nawrotów, ale czuję, że najtrudniejsze mam już za sobą. W końcu to się dzieje — zaczynam widzieć moje życie bez egzemy, po tylu latach!”

Sarah